Motorrit Kontakt 18 september 2020
Vrijdag 18 september was het gelukkig (zeg dat wel) weer zover. We konden en mochten van de directie de 9e editie houden van de jaarlijkse Kontakt motorrit.
Dit jaar was het sowieso anders. In overleg met het bestuur van Kontakt ging het aanmelden anders dan voorheen en moest iedereen vooraf de financiële bijdrage overmaken en een zogeheten Formdesk-formulier invullen. Dit om vooral “anderen” te verleiden ook een keer mee te rijden dan alleen de vaste kern.
Na dit geregeld te hebben, kwam zoals bekend ”Corona”. Alles werd stilgelegd, ook de voorbereidingen. Maar gelukkig gaf het bestuur van Kontakt in overleg met de provinciale directie groen licht voor deze activiteit van Kontakt. Motivatie: “Er is rekening gehouden met de huidige coronamaatregelen (de afstand tussen mensen, het aantal deelnemers etc) en uiteraard mits de deelnemers gezond zijn en geen klachten hebben.”.
Met deze wetenschap hebben we weer een mooie route weten uit te zetten. Deze keer door het mooie en vlakke Noord-Holland noord. We verzamelden bij het spiksplinternieuwe provinciale steunpunt Heerhugowaard waar we onthaalt werden met een lekkere bak koffie en heerlijke koeken van de banketbakker,aangeboden door Kontakt.
Na de “verplichte” groepsfoto, stapten de 12 motormuizen (deze keer geen motormeisjes) op de bikes en vertrokken naar Van der Valk - Akersloot. Na een overheerlijke lunch op het terras (het was prachtig weer), stapten we weer op de stalen rossen en vertrokken richting Lambertschaag. Daar werden we ontvangen bij het Wil Hartogmuseum (de man die in 1977 de TT van Assen won) voor een rondleiding en een kop koffie/thee met koek, wederom aangeboden door Kontakt. Onderweg kwamen we langs plaatsen als Kerkbuurt, Bartelsluis, Jisp, Overleek en Verloren Eind. Echt, elke keer leer ik meer over het mooie Noord-Holland. Maar ook reden we lange de schitterende villa’s in Duin & Bosch en Rinnegom en natuurlijk over de heerlijk bochtige West Friese Omringdijk.
Naast de reguliere stops voor de lunch en het Wil-Hartogmuseum, moesten we uiteraard ook nog een tussenstop houden voor de heren met de zwakke blaas EN de motoren die wel erg veel “dorst” hadden en dus niet de hele route op een tank konden rijden. Maar “samen uit, samen thuis”, dus ging dat in goede harmonie zoals het motorrijders betaamt.
Ook dit jaar ging er toch weer wat fout met de route. Na het “voorrijden” de week ervoor hebben we de route moeten aanpassen, waarna we de zogeheten way-points ter beschikking stelden aan de deelnemers in diverse formats voor ieders navigatie. En dan blijkt toch weer elke navigatie de way-points net even anders te interpreteren. MAAR dat maakt het ook wel weer spannend.
Het hoogtepunt was toch wel het bezoekje aan het Wil Hartog museum. Daar werden we warm onthaalt met koffie/thee en heerlijke koeken door Nico Meijners, de jeugdvriend van Wil. Nico was vanaf hun 8e jaar de buurjongen van Wil. Later toen Wil bij zijn vader in de grasdrogerij ging werken, maar zijn hart (en talent) eigenlijk bij motorrijden lag, bleek Nico een zeer kundig monteur te zijn. Dus toen Wil ging racen, werd Nico zijn monteur. En tot op vandaag (beide 72 jaar) zijn ze onafscheidelijk.
Nico liet ons het museumpje zien en vertelde hoe het ontstaan is. Ook vertelde hij de historie van de grasdrogerij inclusief een rondleiding met een kijkje op de twee grootste ketels van Europa om gras te drogen. Wil kwam ook even langs die ondanks dat hij de zaak een paar jaar geleden verkocht heeft, het niet kan laten om bij te springen indien nodig. En deze dag was het zonnig, dus iedere boer in de wijde omtrek wilde zijn gras laten ophalen. Aangezien Wil zijn groot rijbewijs nog heeft en zeker niet te beroerd is om nog te werken (72 jaar), was hij die dag druk met helpen in zijn voormalige bedrijf. Maar gelukkig voor ons nam hij de tijd voor een foto en wat anekdotes. Verder mocht een ieder die dat wilde even op de winnende motor zitten. Dit was wel wat ongemakkelijk voor de wat oudere en stijvere motorrijders onder ons, want je zit redelijk in mekaar gedoken op zo’n bijna 45 jarig racemonster.
Na al de enthousiaste verhalen gingen we pas tegen 18 uur huiswaarts na nog een klein bedankje namens Kontakt in het logboek van het museum te plaatsen.
Al met al was het weer een geslaagde dag zonder kleerscheuren.
Voor nu is het een kwestie van nadenken……. Ten eerste, is Corona volgend jaar klaar met ons? En ten tweede ”waar gaan we in dat lustrum jaar (10e keer) nu weer naartoe?”.
Heren bedankt weer voor jullie deelname en hopelijk tot de 10e editie in 2021.
Arthur Rietkerk