Kontaktreis Boedapest 21-27 april 2022

In september 2019 tijdens het pre-Corona tijdperk, was de laatste reis van personeelsvereniging Kontakt naar Vilnius in Litouwen en Minsk in Wit-Rusland (Belarus).

Onze vaste gids en inmiddels ex-collega Gideon Ravesteijn heeft altijd volgehouden dat wanneer zijn reistas het begaf, hij zou stoppen met het organiseren van deze Oost-Europareizen. U voelt het al aankomen, zijn tas gaf de geest EN Gideon ging met pensioen, dus einde van een tijdperk Oost-Europareizen……….dachten we. Een tijdje terug kwam hij geheel toevallig collega Irma Lind tegen die al eerder mee was geweest. En ook deze voelt u aankomen, Gideon werd weer enthousiast (miste ons toch wel een beetje) en zo werd besloten wederom een reis te organiseren. Deze keer naar Boedapest in Hongarije.

Donderdag 21 april

In alle vroegte meldden de 20 deelnemers zich bij de KLM-balie op Schiphol. De vlucht vertrok wonderwel op tijd en verliep voorspoedig. In Boedapest stond een klein busje met aanhangwagen voor de koffers gereed die ons naar hotel Bobbio bracht. Kort daarna bracht het busje ons naar het imposante vrijheidsbeeld dat boven op de Gellért-heuvel in Boedapest staat. Zoals we inmiddels gewend zijn bij de Gideon-reizen, bleek het niet geheel volgens planning te gaan. Het beeld op de heuvel stond in de steigers, waardoor we het alleen van een afstand konden bekijken. Vanaf de heuvel daalden we vervolgens af waarna we in groepjes (ieder voor zich) verder gingen. Er werd het benodigde geld (Hongaarse Forinten) gepind, de studentenbibliotheek en een overdekte markthal bezocht en er werd een poging gedaan om de beloofde OV-kaartjes voor 7 dagen te bemachtigen.

Dit laatste bleek alleen te kunnen wanneer die gekoppeld werd aan het identiteitsbewijs, die niet iedereen bij zich had. Het groepje van gids Gideon bestelde stoer de huiswijn op het terras, maar bleek toen een fles van anderhalve liter te hebben besteld. De wijn die niet op kwam, werd aan een zwerver gegeven, die later in de week de gulle gevers herkende en nogmaals bedankte. In de avond werd met de hele groep gegeten bij restaurant Hells Kitchen, dat een echte Hongaarse kaart had EN live zigeunermuziek. Terug naar het hotel gingen we met de metro en de bus. In de metro lukte het Gideon om uw verslaggever te verleiden de stilstaande in plaats van de bewegende roltrap te nemen. Het bleek de langste metro-roltrap van Boedapest te zijn, wat ik dan ook echt merkte toen ik over de helft was. Ik was kapot!

Vrijdag 22 april

Hebben we heerlijk ontbeten, zoals elke dag en deden we de tweede poging om OV-kaartjes te bemachtigen. Onverwacht bleek dat 65-plussers gratis gebruik mogen maken van al het OV. Maar dan moet je wel een ID bij je hebben natuurlijk. Dus op de eerste de beste metrorit was er controle en bleek gids Gideon geen ID op zak te hebben. Een boete van achtduizend Forint was het gevolg. Omdat het regende besloten we richting het kunstmuseum te gaan. Daar aangekomen bleken we niet de enigen met dat idee. De rij was erg lang, dus ging de groep uit elkaar. Enkele wachtten in de rij, anderen gingen een kopje koffie drinken bij het duurste en beste restaurant van Boedapest, Gundel, dat erg elegant is ingericht. In de middag ging een deel van de groep naar het badhuis, wat het grootste medicinale kuuroord van Europa is.

De waterbronnen die voor de toevoer zorgen zijn bijna 80°C, en zorgen ervoor dat de baden verschillende temperaturen hebben variërend van 26°C tot 38°C. Binnen bevinden zich 15 bassins met water van verschillende samenstelling en temperaturen en zijn er verschillende sauna's te vinden. Na de ontspanning in het badhuis kwam de inspanning in het nostalgische Flippermuseum, waar honderden verschillende flipperkasten en andere speelautomaten stonden. Na het diner is een deel nog naar een Jazzclub gegaan waar 6 klassiek geschoolde jazzmuzikanten, netjes wachtend en om de beurt, hun kunsten vertoonden. John Coltrane was de inspiratiebron.

Zaterdag 23 april

Er waren verschillende mogelijkheden. De groep waar ik mee ging, vertrok naar het enorme spoorwegmuseum aan de rand van de stad. Het was even zoeken. Zoals gewend liepen we 3 keer verkeerd, gingen we een keer met het verkeerde openbaar vervoer en moesten we alsnog een flink stuk lopen, maar we kwamen bij het museum EN……zo zie je nog eens wat. Het museum bleek gevestigd in een voormalig treindepot van de Hongaarse spoorwegmaatschappij MÁV, wat meer dan 70.000 vierkante meter beslaat. Na het museum vertrokken we met de bus naar de overdekte Lehel markthal, die om 14 uur al dicht bleek te gaan. Daarna wilden we met de metro naar de stad, maar helaas die lijn lag eruit voor renovatie en moesten we met een vervangende bus verder. Echt weer een Gideon-dagje, heerlijk, en dat meen ik. We kwamen uiteindelijk terecht bij het ruïne-café A Grund. Zeg maar een enorm bouwval, waar creatievelingen een nieuwe start hebben gemaakt. Anderen hebben deze middag het Vasarely bezocht dat een museum voor optische kunst is. In de avond ging een deel van de groep uit eten en een ander deel ging naar een kerkconcert, waar 6 strijkers prachtige nummers van onder meer Mozart, Puccini en Vivaldi speelden.

Zondag 24 april

Het was de dag dat “de tas” uit de mottenballen mocht. Die tas is sinds de 1e Kontaktreis altijd mee geweest, maar is nu bijna vergaan. Deze ochtend gingen we als groep naar het parlementsgebouw aan de Donau. U weet wel, waar die fijne man Viktor Orbán de scepter zwaait. Daar werd de traditionele groepsfoto gemaakt, bekeken we het enige Sovjet monument met rode ster (zeer omstreden) dat nog in de stad staat en wilden we Sint Stefanus basiliek bezoeken. Maar die bleek “bezet” voor een dienst. Wel konden degenen zonder hoogtevrees de toren met uitzicht over de stad bezoeken. Vervolgens togen we naar het plein Vörösmarty tér voor een traditie, namelijk op zondag een gebakje eten bij Gerbeaud. Maar helaas viel dit deels in het water vanwege de wachttijd van meer dan een half uur.

Dus ging ieder voor zich ergens een plek zoeken voor een kop koffie (met wat lekkers). In de middag hebben enkelen het Ludwigmuseum bezocht waar de expositie “Time Machine” was. In de avond gingen we met bijna de hele groep naar het Visserbastion. Onderweg met het busje had Winnie sjans met een Hongaar. Die man bleef volhardend in het Hongaars tegen Winnie praten, ondanks al haar pogingen dat ze het niet verstond en begreep. Het Visserbastion ligt aan de rand van de heuvels en geeft een prachtig uitzicht over de Donau en de stad. Hier werd menig mooi plaatje geschoten voor het thuisfront en eventuele nageslacht.

Maandag 25 april

Een select groepje bezocht het Mementopark dat ver buiten de stad ligt en waar alle Sovjetbeelden in 1990 naartoe zijn gebracht. Beetje vreemde en macabere locatie, maar zeker interessant. In de middag was iedereen vrij om te gaan en te staan en zijn verschillende musea bezocht, zijn de studiezalen in het oude stadspaleis bekeken, is de beroemde ruïnebar bezocht en heeft een groepje een rondvaart over de Donau gemaakt. Ook zijn wat reisgenoten gaan shoppen. In de namiddag was iedereen in het hotel om zich gepast te kleden voor het concert in de muziekacademie dat echt een schitterend gebouw is, a la concertgebouw Amsterdam.

Hier werd door een groot orkest (60) en een nog groter koor (80) voor een groot deel bestaande uit studenten een prachtig concert gegeven. Na afloop zou Agnes van het hotel de bar open houden zodat we op de slotavond een drankje konden drinken. Maar helaas door te late aankomst in het hotel was alles dicht en achter slot en grendel. Maar dan kennen ze de creativiteit van deze groep nog niet. Direct kwamen uit alle kamers flessen drank, zakjes chips, nootjes en stoelen. De laptop werd erbij gehaald en al gauw werden verzoeknummers gespeeld en werd er zelfs gedanst. Eind goed, al goed en toen werd het toch nog gezellig!

Dinsdag 26 april

Als groep hadden we geld ingezameld voor het personeel van het hotel. Vooral het oudere echtpaar die het ontbijt, de kamers en het onderhoud verzorgden, kunnen wel een financieel steuntje in de rug gebruiken. Bij het ontbijt gaf Gideon hun de envelopjes, die zeer gewaardeerd werden. We zouden rond 14 uur opgehaald worden bij het hotel, dus ging een groep in de ochtend nog naar het nabijgelegen uitzichtpunt. Heen lopen en met de stoeltjes lift omhoog en terug met de zogeheten kindertrein. Een spoorlijn van 11 kilometer lang van destijds de Communistische jeugdbeweging. Deze lijn wordt voor het grootste deel gerund door kinderen van 10-14 jaar. Hierdoor is het een bekende toeristische attractie. De kinderen zorgen als vrijwilliger voor de kaartverkoop en -controle en de bediening van de seinen. Volwassenen houden alleen toezicht op de bediening en rijden met de locomotieven. Rond 14 uur vertrokken we daadwerkelijk naar het vliegveld, waar we bij het inchecken te horen kregen dat we zeker 2 uur vertraging hadden, omdat de er voor bagageafhandeling op Schiphol (waar het toestel vandaan kwam) te weinig personeel was. Uiteindelijk bleef het bij die twee uur en zaten we in een halfvol toestel terug naar huis, waar we in de avond arriveerden.

Het was weer een reis als vanouds. Het mooiste compliment was van de “nieuwkomers” en “alleen reizigers”, die zich direct thuis voelde in de groep en zich geen moment buiten gesloten voelde. Ook de vrijheid blijheid mentaliteit werd door iedereen omarmd en gewaardeerd. Al met al wederom een geslaagde Kontaktreis en zijn er direct nieuwe plannen gesmeed voor onze volgende trip. Waarschijnlijk 28 september tot en met 3 of 4 oktober 2023. Bestemming Montenegro + Albanië of het wordt toch Warschau en Poznan? We houden jullie op de hoogte.

Uw verslaggever Arthur Rietkerk