19 september: De 14e (en een na laatste) Kontakt Motorrit

Rond 09.30 uur verzamelde de 17 bikkels met hun diverse motoren (snel, tour, oud, nieuw) zich bij restaurant de Witte Bergen, langs de A1. Het zouden er eigenlijk 18 zijn, maar een motor had die ochtend een lekke band en kapot ventiel, dus die collega moest helaas thuis achterblijven.

Deze keer was gekozen voor een gevarieerde rit rond het geografische middelpunt van Nederland. Er zijn discussies of dat nu de Goudsberg bij Lunteren is of de Onze Lieve Vrouwentoren in Amersfoort (het kadastraal middelpunt). Maar hoe dan ook, in die omgeving was onze rit.

Na het traditioneel door de personeelsvereniging Kontakt aangeboden gebakje en een kop koffie, stapten we op onze bikes en vertrokken, met organisator Arthur voorop en gids Paul als slotrijder. Een enkeling moest nog even een ‘angstplasje’ doen, maar daarna konden we toch echt op pad.

Na een klein stukje snelweg doken we bij Amersfoort het groene middelpunt van Nederland in. Na Stoutenburg en Achterveld, kwamen we bij Scherpenzeel. Toen we vanaf Amerongen richting Wijk bij Duurstede wilden, ging het fout. Het was ons bekend dat de dijk bij Wijk bij Duurstede anderhalf jaar gesloten is voor al het verkeer vanwege ophoging en werkzaamheden. Dus hadden we een alternatieve route gevonden en in de navigatiesystemen gezet, MAAR waarschijnlijk waren wij niet de enige, dus die wegen waar ook afgesloten vanwege overlast, sluipverkeer etc. Na wat vriendelijke woorden bij de verkeersregelaars en wat brutaal rijgedrag zijn we uiteindelijk wel weer op de route beland, maar dan bij Cothen, waarbij Wijk bij Duurstede dus was overgeslagen.

Na nog een tijdelijk afgesloten weg vanwege bermonderhoud, kwam we aan (en nog op tijd ook) bij restaurant Klein Zwitserland in Driebergen. Na een uitgebreide en heerlijke lunch stapten we weer op onze stalen rossen en ging op pad voor deel twee (wat korter) van onze reis.

Al gauw na vertrek waren we een deel van de collega-motorrijders kwijt. Achteraf bleken die een nagenoeg lege tank te hebben, dus konden niets anders dan te tanken. De kop van het peloton had dat niet door, dus bemerkte pas later de ontbrekende motoren. Maar gelukkig hadden de meeste een navigatiesysteem, dus de weg naar het eindpunt heeft iedereen gevonden.

De middagrit reden we door het prachtige Nationaal park de Utrechtse heuvelrug, via Austerlitz (u weet wel, van die piramide ), Zwarte Broek en Nijkerk terug naar restaurant de Witte Bergen. Daar nog even napraten, tanken en huiswaarts, met volgens ons een tevreden en voldaan gevoel.

Wel nog enige zorg over hoe nu verder. Volgend jaar is de 15e editie en vanwege pensioengerechtigde leeftijden van zowel de gids als organisator, wordt dat de laatste. MAAR WAT DAN?, is de vraag die vele zich stellen. We hopen dat andere opstaan en de traditie voortzetten, maar niet nadat we in 2027 nog een keer zo’n mooie rit organiseren!

We hebben nog een jaar de tijd om ons te beraden over waar, wanneer, hoe etc. Dat komt vast weer helemaal goed.

Dank aan allen die hebben bijgedragen aan deze wederom succesvolle rit en tot “motorrijdens”.

Paul Broekhoff en Arthur Rietkerk